تمثیل در بیان برکات انفاق در راه خدا
بخشش در راه خداوند این است که مال را در مسیر تکامل قرار دهند تا رشد کند و افزون شود اما اگر مال را که خود یک سرمایه اولیه است در راه شیطان یعنی مسیری غیر از رشد و تکامل مانند قمار و مواد مخدر و سلاح شیمیایی صرف کنند به کلی ضایع می‌شود و از آن جز زیان هیچ برنمی‌آید.
۳۶۵ روز در صحبت قرآن نوشته استاد حسین محی‌الدین الهی قمشه‌ای، کتاب چهارم از مجموعه کتاب‌های جوانان و فرهنگ جهانی است. این مجموعه با هدف شناساندن فرهنگ و ادبیات به جوانان اولین بار سال ۱۳۹۰ به همت نشر سخن تدوین منتشر شده است.
کتاب «۳۶۵ روز در صحبت قرآن» ۳۶۵ قطعه کوتاه و بلند از قرآن برای آشنایی جوانان با تعلیمات فراگیر قرآن انتخاب شده و کوشش شده است که این گنجینه تصویری از ابعاد گوناگون کلام آسمانی برای مخاطب ترسیم کند.
این کتاب، تفسیر در معنی اصطلاحی کلمه مانند تفاسیری چون کشاف و مجمع البیان و امثال آن نیست، بلکه بیشتر انعکاسی از کتاب وحی در ادب عرفانی فارسی و اسلامی است و نگاهی دارد به قرآن از دیدگاه ادبی، زیباشناسی و اخلاقی، اجتماعی و عرفانی.
گروه اندیشه ایکنا به منظور بهره‌مندی مخاطبان خود از این گنجینه قرآنی و ادبی اقدام به انتشار قطعههایی از کتاب «در صحبت قرآن» کرده است. یکصد و شصت و هفتمین قسمت از تحفه این کتاب با عنوان «تمثیل در بیان برکات انفاق در راه خدا» تقدیم مخاطبان گرامی می‌شود.
مَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِي كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ وَاللَّهُ يُضَاعِفُ لِمَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ ﴿۲۶۱بقره﴾
تمثیل کسانی که اموالشان را در راه خداوند انفاق می‌کنند مانند دانه گندمی است که هفت خوشه به بار آورد و در هر خوشه‌ای یکصد دانه باشد و خداوند هر که را بخواهد از این بیشتر نیز عطا خواهد کرد و خداوند را ثروت بی‌پایان و دانش بی‌انتهاست.
بخشش در راه خداوند این است که مال را در مسیر تکامل قرار دهند تا رشد کند و افزون شود اما اگر مال را که خود یک سرمایه اولیه است در راه شیطان یعنی مسیری غیر از رشد و تکامل مانند قمار و مواد مخدر و سلاح شیمیایی صرف کنند به کلی ضایع می‌شود و از آن جز زیان هیچ برنمی‌آید. اکنون دانه افشاندن نوعی سرمایه گذاری است که اگر در زمین مناسب و شرایط وآب و هوای مناسب قرار گیرد ای بسا که از هر دانه‌ای هفت خوشه براید که هر خوشه را صد دانه باشد.
نظامی در یکی از داستان‌های مخزن الاسرار از قول برزگری پیر به این آیه و این تمثیل اشاره کرده است:
با تر و با خشک مرا نیست کار
دانه ز من پرورش از کردگار
آنکه بشارت به خودم می‌دهد
دانه یکی هفتصدم می‌دهد
دانه به انبازی شیطان مکار
تا ز یکی هفتصد آید به بار
دانه شایسته بباید نخست
تا گره خوشه گشاید درست (نظامی، مخزن الاسرار)
انفاق در راه خدا در معانی وسیع‌تر همه کارهای نیکو را شامل می‌شود و برترین انفاق این است که آدمی وجود خود را در راه خدا به مردمان نفقه دهد و خود را وقف کند بر اینکه مال و عمر و جان و نفسش، همه در راه خوبی و زیبایی و دانایی صرف شود که بهترین خدمت خلق این است، چنانکه حضرت ابراهیم فرمود:
«ان صلاتی و نُسُکی و میای و مماتی لله ربّ العالمین»
همانا که نماز و نیایش من و آداب و اعمال من و زیستن و مُردنم همه در راه خداست که پروردگار عالمیان است. (انعام/ 162)
چنین انفاقی است که مجموعه معانی و آرمان‌های متعالی را در بر می‌گیرد و آدمی را از همه بندها و زنجیرهای شیطانی می‌رهاند و به حقیقت آزادی و شادی مطلق می‌رساند.
مشایه این تمثیل با اشاره به انواع ضایع کردن دانه در انجیل مُرقُس، شماره 4 آمده است: «گوش کنید! روزی کشاورزی رفت تا در مزرعه‌اش تخم بکارد. هنگامی که تخم می‌پاشید، مقداری از تخم‌ها در جاده افتاد و پرنده‌ها آمده، آنها را از آن زمین خشک برداشتند و خوردند. مقداری نیز روی خاکی افتاد که زیرش سنگ بود؛ به همین خاطر زود سبز شدند، ولی طولی نکشید که زیر حرارت آفتاب سوختند و از بین رفتند، چون ریشه محکمی نداشتند. بعضی از تخم‌ها نیز در میان خارها ریختند؛ خارها دور آنها را گرفتند و نگذاشتند ثمری بدهند. اما مقداری از تخم‌ها در زمین خوب و حاصلخیز افتاد و سی برابر زیادتر و بعضی‌ها تا شصت و حتی صد برابر ثمر دادند. اگر گوش داردی، گوش کنید!»(ترجمه تفسیری)
انتهای پیام
